Według definicji, kwas to substancja, która po rozpuszczeniu w wodzie dostarcza jony wodorowe (protony), a siła jego działania zależy od ilości uwolnionego wodoru. Oprócz stężenia kwasu, o intensywności jego działania decyduje również stopień jonizacji, czyli proces jego rozpuszczania w wodzie, znany jako dysocjacja. Kwas trichlorooctowy (TCA) należy do grupy peelingów o średnio do głęboko złuszczającym działaniu, co daje kosmetologom szerokie możliwości terapeutyczne.
Od czego zależy aktywność kwasu trichlorooctowego?
Wbrew powszechnemu przekonaniu to nie tylko wartość stężenia procentowego decyduje o stopniu penetracji kwasu TCA (a także innych kwasów) w głąb naskórka. Aplikując peeling na odpowiednio przygotowaną skórę, kluczowe jest uwzględnienie jego wartości pKa, czyli stałej dysocjacji kwasu. Im niższa wartość pKa, tym silniejsze działanie kwasu.
Często spotykam się z opinią, że kwas o stężeniu 20% będzie silniejszy niż 10%. Może się tak zdarzyć, ale aby dokładnie określić jego rzeczywistą aktywność, należy porównać wartości pH i pKa roztworu. Jeśli pH kwasu jest równe wartości pKa, oznacza to, że w 20% roztworze znajduje się 10% kwasu w formie wolnej i 10% w formie zneutralizowanej. Natomiast gdy wartość pKa jest wyższa, siła działania kwasu (nawet o niższym stężeniu) wzrasta.
Wartość pKa kwasu trichlorooctowego wynosi 0,26, co oznacza, że jest ona wyjątkowo niska. Już ten fakt sugeruje jego silne działanie i szeroki potencjał w zabiegach kosmetologicznych.
Mechanizm działania kwasu TCA
Skóra składa się głównie z białek, które tworzą złożone łańcuchy aminokwasów, wyjątkowo wrażliwych na zmiany poziomu pH. Kontakt białek z kwasem o niskim pH może doprowadzić do ich całkowitej denaturacji, czyli nieodwracalnej koagulacji.
Na tym właśnie polega działanie kwasu trichlorooctowego – inicjuje proces destrukcji białek w skórze poprzez aktywację enzymów proteolitycznych, które rozkładają je na poszczególne aminokwasy. Efektem jest głębokie złuszczanie i usunięcie starej, uszkodzonej tkanki, co pobudza procesy naprawcze i regeneracyjne. W wyniku gojenia skóra ulega przebudowie, staje się bardziej jednolita, napięta i wygładzona.
Peeling TCA działa więc na zasadzie kontrolowanego uszkodzenia, które stymuluje odnowę komórkową i produkcję nowych włókien kolagenowych, co czyni go jednym z najskuteczniejszych peelingów o działaniu odmładzającym i rewitalizującym.
Zastosowanie kwasu TCA w kosmetologii
Mając już pełne zrozumienie mechanizmu działania kwasu trichlorooctowego oraz jego szerokiego spektrum możliwości, możemy przejść do konkretów – czyli wskazań, w których jego zastosowanie w Beauty Planie przynosi satysfakcjonujące rezultaty. Kluczowym aspektem jest jednak odpowiednia kwalifikacja pacjenta oraz dokładna analiza problemu skórnego, z jakim się mierzymy.
Przebarwienia
Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek procedury kosmetologicznej pierwszym krokiem powinno być określenie przyczyny powstania przebarwień. Znajomość ich etiologii jest kluczowa, ponieważ nawet najlepsze procedury i najwyższej jakości preparaty nie przyniosą długotrwałych efektów, jeśli nie uwzględnimy fizjologicznych mechanizmów leżących u podstaw problemu.
Melanogeneza, czyli proces powstawania barwnika w skórze, jest regulowana przez hormony, które stymulują aktywność tyrozynazy – enzymu odpowiedzialnego za przemianę tyrozyny w dihydroksyfenyloalaninę (DOPA), będącą prekursorem melaniny. Nadmierna produkcja tego enzymu może prowadzić do powstawania przebarwień o różnym stopniu nasilenia.
Aby osiągnąć najlepsze efekty terapii, kluczowe jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu oraz interpretacja wyników badań pacjenta. Szczególną uwagę należy zwrócić na poziom białka stanu zapalnego, hormony tarczycy oraz hormony płciowe. Dopiero po eliminacji lub ograniczeniu czynników sprzyjających powstawaniu przebarwień można przejść do zabiegów z użyciem kwasu TCA o odpowiednio dobranym stężeniu.
Kwas trichlorooctowy, dzięki zdolności do głębokiej penetracji skóry, skutecznie rozjaśnia przebarwienia, przyspiesza wymianę komórkową oraz stymuluje regenerację skóry, co czyni go jednym z najskuteczniejszych narzędzi w walce z hiperpigmentacją.
Blizny typu „Ice Pick” oraz resurfacing – przebudowa skóry i redukcja drobnych zmarszczek
Blizny typu „Ice Pick” to jedno z najtrudniejszych powikłań trądziku o ciężkim przebiegu, charakteryzujące się głębokimi, wąskimi zagłębieniami w skórze. Ich obecność stanowi dodatkowy problem dla pacjenta, który po uporaniu się z aktywnymi zmianami trądzikowymi, zmaga się z nierówną strukturą skóry i widocznymi ubytkami.
Jak kwas trichlorooctowy może pomóc w ich redukcji?
Najlepszym rozwiązaniem jest aplikacja punktowa, bezpośrednio na obszary objęte bliznowaceniem. W tym celu końcówkę drewnianego patyczka (nigdy metalowego, ponieważ kwas może wejść z nim w reakcję chemiczną) należy zamoczyć w preparacie o odpowiednio dobranym stężeniu i precyzyjnie nałożyć na zagłębienia. Takie miejscowe zastosowanie peelingu wywołuje kontrolowaną martwicę naskórka oraz górnych warstw skóry właściwej. Proces ten pobudza skórę do intensywnej regeneracji – fibroblasty zwiększają syntezę białek strukturalnych, czyli kolagenu i elastyny, co prowadzi do stopniowego spłycenia blizn i poprawy ich wyglądu.
W przypadku utraty jędrności skóry i drobnych zmarszczek kwas TCA można aplikować zarówno liniowo, bezpośrednio na zmarszczki, jak i na całą powierzchnię skóry. Taki zabieg ma na celu intensywną przebudowę skóry i poprawę jej napięcia. Efektywność działania zależy jednak od ilości warstw roztworu nałożonych na skórę – im więcej aplikujemy, tym głębsza będzie stymulacja. Warto jednak zachować ostrożność i na początku pracy z kwasem stosować niższe stężenia przy większej ilości warstw, aby precyzyjnie kontrolować reakcję skóry.
Mechanizm działania TCA w przypadku resurfacingu skóry jest identyczny – stymulacja fibroblastów poprzez wywołanie kontrolowanego podrażnienia, które skutkuje zwiększoną produkcją kolagenu i przebudową struktury skóry. Efektem terapii jest spłycenie zmarszczek, poprawa gęstości skóry i wyrównanie jej faktury.
TRĄDZIK O RÓŻNORODNYM PODŁOŻU
Działanie większości peelingów w terapii skóry problematycznej opiera się na ich właściwościach przeciwbakteryjnych, złuszczających i seboregulujących. Kwas trichlorooctowy (TCA) należy do najsilniejszych substancji chemicznych stosowanych w kosmetologii, dlatego jego wdrożenie do beauty planu wymaga szczególnej ostrożności.
Chociaż skóra trądzikowa na ogół jest grubsza i bardziej odporna, to obecność aktywnych stanów zapalnych zaburza barierę skórną, czyniąc ją nadwrażliwą i podatną na podrażnienia. Z tego powodu nie zaleca się stosowania wysokich stężeń TCA w pierwszym etapie terapii. Wdrażając ten peeling, należy postępować rozważnie – początkowo przygotowując skórę do bardziej intensywnych procedur. Optymalnym rozwiązaniem jest rozpoczęcie terapii od zabiegów łagodzących zawierających ceramidy, skwalen, glikozaminoglikany, antyoksydanty oraz indywidualnie dobraną suplementację, poprzedzoną analizą wyników badań pacjenta.
W terapii trądziku kwas TCA może być stosowany na dwa sposoby:
- Miejscowo, aplikując go bezpośrednio na istniejące stany zapalne – co pozwala na ich kontrolowane złuszczenie i zmniejszenie ryzyka bliznowacenia.
- Ogólnie, gdy celem jest przebudowa i wyrównanie struktury skóry na całej jej powierzchni.
Ostateczna decyzja zawsze należy do kosmetologa i powinna być dostosowana do indywidualnych potrzeb skóry pacjenta, jej aktualnego stanu oraz stopnia tolerancji na substancje aktywne.
POSTĘPOWANIE POZABIEGOWE ORAZ MOŻLIWE POWIKŁANIA I OCHRONA PRZED NIMI
Zabieg kwasem TCA, w zależności od stężenia, nie powoduje bólu, a jedynie kilkuminutowe uczucie pieczenia i dyskomfortu. Bezpośrednio po procedurze pacjent może odczuwać świąd, suchość oraz zaczerwienienie skóry, które w większości przypadków ustępuje w ciągu 24 godzin. W kolejnych dniach skóra zaczyna ciemnieć i łuszczyć się, co jest naturalnym elementem procesu odnowy.
Jeśli w miejscu aplikacji kwasu pojawi się obrzęk lub miodowe strupy, może to oznaczać zbyt głęboką penetrację kwasu. W takim przypadku konieczna może być konsultacja lekarska i zastosowanie antybiotyku.
Możliwe powikłania pozabiegowe i ich profilaktyka
- Alergia – reakcje uczuleniowe występują rzadko i dotyczą najczęściej nie samego kwasu, ale składników zawartych w preparatach neutralizujących lub pielęgnacyjnych stosowanych po zabiegu. W razie pojawienia się objawów alergii warto zastosować lek przeciwhistaminowy dostępny bez recepty (np. ceteryzyna, loratadyna, feksofenadyna).
- Uaktywnienie opryszczki – zabieg w fazie aktywnej opryszczki jest bezwzględnie przeciwwskazany, ponieważ może prowadzić do rozsiewu zmian. Osoby zakażone wirusem HSV powinny zastosować profilaktykę przedzabiegową, np. przyjmując leki przeciwwirusowe.
- Teleangiektazje – mogą pojawić się jako powikłanie lub ujawnić wcześniej istniejące zmiany w wyniku złuszczenia powierzchniowych warstw skóry. W takiej sytuacji należy odczekać, a następnie rozważyć elektrokoagulację lub terapię IPL.
- Bliznowacenie – najczęściej wynika ze zbyt głębokiej penetracji kwasu lub nieprawidłowego przeprowadzenia zabiegu. W przypadku tego powikłania kluczowe znaczenie ma odpowiednia opieka pozabiegowa oraz szybkie wdrożenie leczenia.
- Zakażenie – jedno z najpoważniejszych powikłań, które zazwyczaj wynika z nieprawidłowej pielęgnacji skóry po zabiegu. Częste błędy to stosowanie nadmiernie natłuszczających preparatów, które sprzyjają namnażaniu bakterii, oraz zrywanie złuszczającego się naskórka, co prowadzi do powstawania ran i wtórnych zakażeń.
Najskuteczniejszą metodą zapobiegania powikłaniom jest świadoma profilaktyka. Już na etapie konsultacji należy przeprowadzić dokładny wywiad i wykluczyć wszelkie przeciwwskazania. Każdy krok terapii powinien być starannie zaplanowany, a pacjent odpowiednio przygotowany do pielęgnacji pozabiegowej. Świadoma edukacja pacjenta oraz indywidualnie dobrana terapia pozwolą osiągnąć maksymalne efekty przy minimalnym ryzyku działań niepożądanych.
PODSUMOWANIE
Wykorzystanie kwasu TCA w kosmetologii daje szerokie możliwości terapeutyczne, jednak skuteczność i bezpieczeństwo jego stosowania zależą od rzetelnej wiedzy oraz umiejętności prawidłowej klasyfikacji skóry pacjenta. Każdy problem skórny może reagować na zabieg w indywidualny sposób, dlatego kluczowe jest dogłębne zrozumienie budowy skóry, mechanizmów jej regeneracji oraz fizjologii zmian dermatologicznych.
Rolą kosmetologa jest nieustanne poszerzanie wiedzy i dostosowanie terapii do aktualnych potrzeb skóry. Tylko świadome podejście do planowania zabiegów pozwala na efektywną odbudowę, wyrównanie struktury skóry i przywrócenie jej naturalnej równowagi.
Bibliografia:
- Zoe Diana Draelos, Peter T. Puglise, Fizjologia skóry. Teoria i praktyka, pod red. B. Pytus, E. Chlebus, Wrocław 2014.
- Dembińska-Kieć Aldona, Naskalski Jerzy, Solnica Bogdan, Diagnostyka laboratoryjna z elementami biochemii klinicznej, wyd. IV, Wrocław 2017.
- Noszczyk Maria, Kosmetologia pielęgnacyjna i lekarska, wydawnictwo lekarskie PZWL, wyd. I, Warszawa 2016.
- Walkowicz Grażyna, Peelingi chemiczne – nowe protokoły zabiegowe i możliwe powikłania, Kosmetologia Estetyczna, 5/2019, vol. 8, s. 569 – 570.